Opis obrazu

Obraz emanuje ciepłem zachodzącego słońca. Dominująca pomarańczowa połać nieba przełamana jest dwoma ciemnymi, tajemniczymi liśćmi na pierwszy planie. To chyba drzewa? A może coś innego. Pod nimi rozciąga się jasna mozaika pełna brązów i beżów z delikatnymi przebłyskami białych i szarych tonów. W samym rogu rozlewa się bladobiała kula, przypominająca słońce, które wprowadza spokój i harmonię. Całość tworzy rustykalną, ale jednocześnie enigmatyczną atmosferę. Artysta zastosował impastowe techniki, co dodaje pracy tekstury i głębokości. Emocje wywoływane przez ten obraz to mieszanina nostalgii i zadumy. Trochę jakby zanurzyć się w jesienny wieczór. What a feeling! Patrząc na niego, każdy może poczuć, jakby czas na chwilę się zatrzymał. Może nawet usłyszeć szelest liści pod stopami. Rozmyta kompozycja z nutką abstrakcji sprawia, że dzieło można dowolnie interpretować. Raz jest to krajobraz, innym razem – wewnętrzny pejzaż emocji.