Opis obrazu

Olej na płótnie, rok 2017. Obraz przedstawia pięć postaci unoszących się lekko nad ziemią na tle krajobrazu z ramami zawieszonymi w powietrzu. Przez puste ramy widać realny krajobraz, który nas otacza. To właśnie on jest przedmiotem tej wystawy. Kolory są stonowane, dominują odcienie zieleni i błękitu, które sprawiają, że całość wygląda trochę jak sen. Jednocześnie wrażenie przestrzeni jest magiczne, daje nostalgię – coś, co czujemy, gdy spoglądamy w przeszłość przez okno, przez te ramy. Kompozycja jest ciekawa: postacie są odwrócone plecami, co pozostawia pytanie, kim są i co myślą. Trochę tak, jakbyśmy byli ukrytymi obserwatorami ich świata. Artystycznie, obraz wydaje się łączyć realistyczny styl z nutką surrealizmu. Technika malowania jest delikatna, z miękkimi pociągnięciami pędzla, które dodają uczucia spokoju. Atmosfera jest refleksyjna i cicha, jak zimowe popołudnie. Patrząc na to, człowiek zaczyna się zastanawiać nad miejscem, które zajmuje w czasie i przestrzeni. Czuje się coś w rodzaju melancholii, ale też nadziei. Chciałbym tam wejść! Ten obraz może wywołać poczucie zagubienia lub zadumy, ale z pewnością nie pozostawia nas obojętnymi – chyba każdy widzi w nim coś innego, coś bardzo osobistego. I to jest fajne.