Opis obrazu

Obraz przypomina wizję senną, zatopioną w odcieniach szarości i czerni. Dominujący kształt koła przypomina wielką bańkę, która zaraz pęknie, a z jej środka wyłaniają się abstrakcyjne figury. Te formy zdają się być ukrytymi postaciami lub cieniami, rozciągającymi się ku krawędziom kompozycji, jakby chciały uciec z jej wnętrza. Artysta zastosował tu technikę dynamicznych pociągnięć pędzla, tworząc przymglone kontury, które dają poczucie ruchu i niepokoju. Atmosfera jest tajemnicza i trochę przygnębiająca. Można by rzec, że emanuje z niego "melancholy" – taki typowy smutek w porze deszczowej. Chociaż to tylko czarno-białe plamy, obraz wzbudza myśl o kontrastach ludzkiego życia, o wewnętrznych zmaganiach. Może ktoś spojrzy na to i pomyśli: "Wow, to jak moje uczucia wewnątrz!". Dla mnie przypomina to trochę niespokojny sen, z którego trudno się wybudzić, bo każda figura coś symbolizuje, coś podpowiada. Dziecko by powiedziało: "To są duchy latające w bańce!". Faktura jest chropowata, prawie namacalna. Wciąga nas i każe się zastanawiać, co się dzieje za tą iluzją. To dzieło skłania do refleksji, do zadawania pytań – o siebie i o świat. Coś w nim hipnotyzuje i zachwyca zarazem.