Opis obrazu

Obraz, który widzę przed sobą, przypomina magiczną układankę z epoki snu. Kształty i formy, które na nim są, są jak figury z gry Tetris, ale ożywione życiem i tajemnicą. Dominują tu ziemiste kolory — oliwkowa zieleń, brązy i rdzawa czerwień tworzą nietuzinkową paletę barw, które jednocześnie uspokajają i intrygują. Jest tak, jakby artysta użył zapomnianej palety, której kolory zdają się szeptać historie z dalekiej przeszłości. W centrum zauważamy dwa okrągłe, jakby twarze, które patrzą wprost na nas — jedno oko większe, drugie mniejsze. To one nadają temu dziełu szczególny character. Atmosfera obrazu jest tajemnicza, niemal mistyczna. Czujemy napięcie między prostymi, geometrycznymi liniami a miękkimi krzywiznami. Wydaje się, że artysta, operując techniką przypominającą klasycyzujące modernizmę, zastosował grubą fakturę farby, by dodać obrazu głębi. To stwarza wrażenie, że każdy element kompozycji jest na swoim miejscu, a jednocześnie wszystko jest w ciągłym ruchu. Patrząc na to dzieło, czujemy coś jak zew „unknown”. Obraz może wywołać w nas skojarzenia z prastarymi mitologiami lub marzeniami sennymi. Jest niczym tajemnicze zaproszenie do odkrywania, co skrywa się za tymi nieoczywistymi kształtami i barwami. Można się zagubić w tym magicznym świecie, dając się ponieść emocjom i domysłom. „To wygląda jak twarz kosmity!” powiedziałoby 7-letnie dziecko, z roziskrzonymi oczami, dodając pstryknięcie wyobraźni do tej niebywałej kompozycji. W końcu, na tym właśnie polega magia sztuki — każdy widzi coś innego, prawda?