Opis obrazu

Na obrazie dominuje ciepła paleta barw: intensywne odcienie pomarańczu, żółci i złota, które przywołują na myśl zachód słońca lub starą, zakurzoną książkę. Centralny element kompozycji to geometryczne figury, głównie prostokąty, nałożone na siebie w niemalże chaotyczny sposób. Przewijająca się tekstura, z widocznymi śladami pociągnięć pędzla, dodaje cały obrazowi pewnej surowości i głębi. Można by rzec, że to jakby artysta bawił się z "composition". Nastrój jest nostalgiczny, tajemniczy, i daje do myślenia. Styl artystyczny przypomina trochę abstrakcyjny minimalizm, choć nie brakuje tu dynamiki kształtów i linii. Dziecko mogłoby powiedzieć: "to wygląda jak kosmiczny labirynt". Obraz wywołuje wiele emocji. Z jednej strony budzi ciekawość i chęć zagłębienia się w jego szczegóły, z drugiej strony pozostawia uczucie niepewności i lekkiej melancholii. Urszula idzie przez labirynt życia. Czy to dzieło wyraża zmagania jednostki z zawiłościami codzienności? Może. Tło obrazu, choć bogate w detale, jest jednocześnie subtelne i nie przytłacza – jakby chciało, by widz skoncentrował się na esencji przekazu.