Opis obrazu

Na obrazie dominuje melancholijna paleta kolorów. Przechodzimy od głębokiego bordo sukni, przez zielenie traw, aż po stonowany błękit nieba. Dziewczyna o długich, ciemnych włosach stoi na tle pejzażu, nad wodą, a jej suknia zdaje się płynąć na wietrze. Atmosfera obrazu jest tajemnicza i trochę magiczna. Czuć tu spokój i zamyślenie, ale i nutkę nostalgii. Kompozycja jest dość minimalistyczna, skupiająca się na postaci i jej towarzyszu — czarnym kocie, wychylającym się zza sukni. Technika, którą posłużył się artysta, to raczej delikatne, subtelne pociągnięcia pędzla, co nadaje całości delikatności i lekkości. Artystka (myślę, że to kobieta) oddała uczucia postaci, które mogą wywołać w odbiorcy refleksję nad ulotnością chwili. Widać tutaj dreamlike quality, coś jak ze snu. Kot patrzy jakby coś chciał powiedzieć. Dla siedmioletniego dziecka obraz może wydawać się historyjką o dziewczynce z kotem na wakacjach nad morzem. Mam taką myśl, że obraz wprowadza mnie w dziwnie spokojny, ale i smutny nastrój. Czy to nostalgia za czymś utraconym? A może po prostu cisza letniego dnia? W każdym razie, patrząc na obraz, odbiorca może poczuć się jakby na chwilę zatrzymał się czas i wszystko, co ważne, to tylko ta chwila. To uchwycenie momentu w czasie, piękno w prostocie.