Opis obrazu

Na obrazie widzimy scenę jak z bajki: duża, postać niesie na plecach niewielki domek. Ma zaokrąglone kształty i nos lekko podobny do pyzatego ziemniaka, co dodaje nieco groteskowej nuty. Obok stoi niewielka dziewczynka o długich, jasnych włosach, która jakby wskazuje coś palcem. Tło wypełnione jest stadem ptaków, które zdają się unosić w lekkim, błękitnym niebie. Kolory to przede wszystkim odcienie brązu, ciepłego kremu i delikatnego błękitu, które tworzą spokojną i nieco melancholijną atmosferę. Styl obrazu jest dość surrealistyczny. Kojarzy mi się z magicznym realizmem, gdzie rzeczywistość miesza się z fantastyką. Pociągnięcia pędzla są delikatne, a zarysy miękkie, co dodaje kompozycji subtelności. Patrząc na tę scenę, czuję ciepło. Jest w tym jakby echo dzieciństwa, echo zauroczenia prostotą. Może to opowieść o ciężarze życia, który każdy z nas musi dźwigać — domek na plecach wydaje się symbolicznym burden. Czy to właśnie to jest key of the picture? Ciekawie jest zauważyć, jak obraz wzbudza różne emocje. Mnie osobiście przypomina opowieści z dzieciństwa, gdzie wszystko jest możliwe. Ptaki na niebie są jak marzenia, które mogą nas unieść. „Ja też chcę takiego dużego przyjaciela” — powiedziałby pewnie siedmiolatek. Jest w tym coś niesamowitego, coś, co zostaje w sercu na długo.