Opis obrazu

Obraz przedstawia krętą ścieżkę wiodącą w głąb jesiennego lasu, której brzegi otaczają wysokie smukłe brzozy. Liście błyszczą w odcieniach złota i zieleni, robiąc wrażenie, jakby las płonął tysiącami małych ogników. Można niemal poczuć zapach wilgotnej ziemi i suchego listowia pod stopami. Atmosfera obrazu jest spokojna, niemal kontemplacyjna, jakby czas się zatrzymał na moment tego magicznego złoto jesiennego popołudnia. Artysta użył techniki olejnej, tworząc warstwowe przejścia tonów i impresjonistyczne, nieco rozmyte linie. Pociągnięcia pędzlem są widoczne, dynamiczne, jakby malarz ścigał się z wiatrem, by uchwycić ten ulotny moment. Pomimo tej zamaszystości, każda brzoza zdaje się być dopracowana, każda linia korony drzew ma swoje miejsce w kompozycji. Obraz wywołuje uczucie nostalgii za beztroskimi chwilami spędzonymi na łonie natury, przypomina o prostych radościach, jak skakanie przez kałuże czy zbieranie liści do szkolnego zielnika. Widzi się w tym obrazie wędrówkę zarówno w dosłownym, jak i metaforycznym sensie. Może prowadzi nas do miejsca, które dobrze znamy, ale widzimy je na nowo. Coś w tym jest, że czasem obraz przemawia do serca bardziej niż słowa. Ciepłe barwy i światło bijące z obrazu wprawiają w pozytywny nastrój, dając chwilę wytchnienia od codziennego pośpiechu. Obraz sygnowany, werniksowany.