Opis obrazu

Na obrazie widzimy bukiet kwiatów w stylu kubistycznym. Dominują żółcie i brązy, przełamane mocnym granatem i zielenią. Kwiaty wydają się abstrakcyjnie poskładane z geometrycznych form, jakby ktoś wyciął je z kolorowego papieru. Stoliku towarzyszy prosty dzbanek, którego matowa powierzchnia odcina się ciepłem od bardziej chłodnych tonacji tła. Atmosfera jest intensywna, pełna wewnętrznego dynamizmu. Obraz wydaje się mówić: „szukaj piękna w prostocie". Każdy kształt, każda linia, każda plama kolorystyczna są tu na swoim miejscu, tworząc harmonijną całość. Mamy tu do czynienia z mieszanką technik, głównie gry kontrastów i zestawienie różnych tekstur. Patrzenie na ten obraz to jak czytanie książki bez słów. Można poczuć się dziwnie spokojnie i jednocześnie zaintrygowany. Taki kontrast przypomina mi, że piękno tkwi w detalach, a każdy element może zaskakiwać. It's a reminder how art can transcend its medium. Dla dziecka mogłoby to być: „Te kwiatki są jak z klocków lego!". Refleksja nad tym dziełem może prowadzić do różnych interpretacji, w zależności od jego odbiorcy. Dla mnie to dialog między codziennością a sztuką, przypominający o uroku w najprostszych chwilach.