Opis obrazu

Obraz przedstawia minimalistyczny krajobraz dachów, skąpany w pastelowym, zielono-szarym świetle. Płaskie dachy kontrastują z cienkimi, wyraźnymi liniami anten, które niczym niewidoczne magiczne różdżki dodają dynamiki całej kompozycji. Linie dachów biegnące horyzontalnie, przecinają przestrzeń, a spokój formy kreuje atmosferę ciszy i pewnej melancholii. Jest w tym jakiś rodzaj nostalgia – jakby wspomnienie, które nagle cię odwiedza. Styl przypomina impresjonizm z subtelnym akcentem nowoczesności. Ta prostota jest wręcz "breathtaking". Kolory wydają się wyblakłe, jakby obraz był wspomnieniem zapamiętanym w sepii, unoszącym się nad miejskim krajobrazem. Artysta zdecydowanie postawił na detale, tworząc delikatną grę świateł i cieni. Emocje, jakie wywołuje ten obraz, przypominają uczucie towarzyszące cichej, samotnej spacerze po mieście o zmierzchu. Patrząc na to dzieło, czuję lekki dreszcz i pogłębiające się wrażenie spokoju. Dla 7-latka "to wygląda jak miejsce, gdzie ptaszki lubią odpoczywać". Pomimo swojej surowości obraz jest piękny i intrygujący w swojej prostocie, przyciągając nasze myśli w niespodziewane miejsca.