Opis obrazu

Na tym obrazie dominują stonowane, zimowe kolory. Pastelowe odcienie bieli, szarości i brązów tworzą delikatną, niemal melancholijną kompozycję. Drzewa wyrastają smukłe i sięgają wysokości samej góry obrazu, jakby chciały się przekonać, co jest za chmurami. W tle majaczą niewielkie domki, które robią wrażenie schronień wśród niezmierzonego zimowego krajobrazu. Malowanie jest jak dziecięcy sen – prosty, ale pełen uroku. Całość wygląda, jakby zima zamroziła czas, sprawiając, że krajobraz tkwi w cichym zawieszeniu. Styl obrazu przypomina nieco naiwną sztukę, gdzie forma spotyka się z subtelnym użyciem barw, a technika wydaje się akcentować fakturę. Czy nie jest to magiczne? W takich miejscach można odnaleźć spokój. Ta cisza wręcz krzyczy o spokój i kontemplację, umożliwiając widzowi chwilowe oderwanie się od codzienności. Wrażenie, jakie ten obraz wywołuje, to cicha tęsknota za prostotą dzieciństwa, gdy zima była czasem radości i magii, a nie tylko przetrwania. To przypomina mi bajki o zimowych przygodach, gdzie śnieżne pola i lasy były całym światem. Chill, spokojnie, nie spieszy się. To cliché, ale naprawdę można poczuć się tu jak w baśni.