Opis obrazu

Obraz emanuje tajemniczością i mrokiem. W centrum kompozycji widzimy wysokie, stożkowate kształty, przypominające mroczne, strzeliste wieże. Ich ciemne barwy kontrastują z jasną, świetlistą rzeką, która przecina scenę, prowadząc nasz wzrok ku horyzontowi. Po jednej stronie stoi kobieta w białej szacie, opleciona atmosferą ciszy i zamyślenia. Nad nią skąpane w mroku słońce – a może księżyc? – dodaje klimatu niepewności. Po drugiej stronie postać muzyka z lirą tworzy aurę spokoju. Ciekawe, czy gra melancholijne melodie? Artysta posługuje się techniką ciemnego światła, co nadaje dziełu tajemniczości i emotional depth. To wszystko sprawia, że obraz może nas skłaniać do refleksji nad sensem życia albo światem snów. Wygląda to jak z opowieści, w której baśń spotyka się z rzeczywistością. Dla mnie, to trochę jak scene from a dream – nie do końca jasne, ale poruszające. To taki obraz, który na długo zostaje w pamięci, wołając do nas swoim cichym, acz niepokojącym głosem. A jest tam taki jeden pan, co gra na gitarze jak tata!