Opis obrazu

Trzy obrazy stojące obok siebie to prawdziwa uczta dla oczu. Ich kolory - od głębokich brązów, przez subtelne odcienie zieleni, po delikatne błękity - tworzą harmonijną, choć dynamiczną kompozycję. To jakby fragmenty lasu zamknięte w ramy, pełne tajemniczych kształtów i smug. Artysta z wielkim wyczuciem zastosował technikę akwareli, co nadaje pracom subtelność, jakby ulotność momentu. Ktoś mógłby powiedzieć "wow". Atmosfera tej trylogii jest zaskakująco refleksyjna, spokojna, ale z nutą niepokoju. To trochę jak sen, z którego nie chcesz się obudzić. Choć kolory są stonowane, obrazy nie są ani trochę nudne. Mogą wywołać w odbiorcy poczucie nostalgii za nieznanym, za czymś, co czujemy, że jest tuż za rogiem. Moje skojarzenie z tym obrazem to chwila w lesie tuż przed burzą. Czasami czujesz się jakby ktoś opowiadał historię bez słów - to jest właśnie to. Obrazy emanują uczuciem tajemnicy i trochę tęsknoty, jakby za dawnymi czasami. Artysta bawi się przestrzenią, tworząc taki efekt depth, że aż chce się zanurzyć. Każdy element malarski jest tu przemyślany, ale też i spontaniczny. Dies strony rozmowy, można poczuć, jak artysta przekroczył granice tradycyjnych form, sięgając po coś bardziej osobistego. Czas zatrzymuje się, a odbiorca, jakby dziecko, może po prostu powiedzieć "Patrz, jak to piękne!".