Opis obrazu

Obraz urzeka swoją prostotą i subtelną dynamiką kolorów. Panują tu odcienie złocistego żółta, które przechodzą w ciepłe brązy, a pośrodku tego morza barw widać rząd drzew osłoniętych delikatną mgiełką. Kompozycja jest harmonijna, jakby drzewa tańczyły w rytm przychodzącego zmierzchu. Atmosfera jest spokojna i nostalgiczna, jak cisza przed burzą, ale taką, której nigdy nie nadejdzie. Dotyk impressionizmu widoczny jest w miękkich pociągnięciach pędzla, które tworzą rozmytą iluzję ruchu i światła. Całość działa na emocje niczym ukochana melodia z dzieciństwa. Wywołuje uczucie spokoju, może nawet melancholii. Patrząc na to dzieło, czuję jakbym odpływał w inne, spokojniejsze miejsce. Czy siedmioletnie dziecko by coś dodało? Tak, powiedziałoby: "To wygląda jak złote niebo!". Czasami obrazy mówią więcej niż słowa. Każdy patrzący może zobaczyć w nim coś innego – nostalgia, spokój, a może nawet tzw. "sweet melancholy".