Opis obrazu

Obraz składa się z trzech paneli. Każdy z nich tętni bogactwem kolorów: od intensywnie pomarańczowego, przez głęboki niebieski, po subtelne złote refleksy. Kształty są abstrakcyjne, dominują kwadraty i łuki. Linie przypominające gałęzie dodają organicznego charakteru. Cała kompozycja emanuje harmonią, chociaż jest w niej coś niepokojącego. Może to zimny błękit kontrastujący z ciepłymi barwami? W każdym razie, obraz przyciąga i nie daje łatwo o sobie zapomnieć. Styl dzieła jest niewątpliwie abstrakcyjny. Artysta sięgnął po technikę impastu, przez co powierzchnia zdaje się żyć własnym życiem. To tworzy wrażenie głębi, jakbyśmy mogli wpaść do środka. Takie malowanie to trochę jak jazz na płótnie. Emocje? Myślę, że to one rzucają nas w wir zagadek. Dlaczego właśnie te kolory, czemu tak, a nie inaczej? Gdy patrzę na to dzieło, czuję się jak dziecko w muzeum, które mówi: "Wow, ale fajne kolory!" Może przypomina to trochę sen, który raz jest jasny, a raz skryty w mroku. Dla mnie, osobiście, ma w sobie coś z tego magicznego momentu zmierzchu. Jedno jest pewne – this painting sweeps you off your feet. Wyziera z niego nie tylko artyzm, ale i nieoczekiwana emocjonalna głębia.