Opis obrazu

To dzieło jest naprawdę magiczne. Dwa obrazy obok siebie, a każdy z nich emanuje ciepłem i spokojem. Kolory to dominacja soczystych odcieni pomarańczy, złota i czerwieni, które wręcz płoną na płótnie. Te obrazy przypominają mi o jesieni. Drzewo, centralny element, jest osadzone na delikatnym pagórku, a jego korona pełna jest intensywnych barw. Kompozycja jest prosta, ale pełna harmonii – takie ułożenie sprawia, że całość jest niesamowicie symetryczna i przyjemna dla oka. Atmosfera, jaka bije z obrazu, jest bardzo nostalgiczna. Słońce chyba zachodzi, a światło otula krajobraz ciepłymi tonami, dając wrażenie przytulności. Artysta zastosował techniki zmierzające ku abstrakcji: grube pociągnięcia pędzlem oraz miękkie przejścia między kolorami. Użycie faktury sprawia, że obraz wydaje się żywy i niemalże namacalny. Emocje, jakie zaczynają się we mnie kłębić na widok tej sceny, są delikatne i refleksyjne. To takie uczucie, jakby oglądało się film z ukochanych wspomnień. Have you ever felt like that? Jakby to drzewo było symbolem ciągłości – stoi samotnie, ale w swojej odsłonie jest pełne życia. Wyobrażam sobie, że 7-latka patrząc na to, powiedziałaby: "To drzewo jest takie samotne na wzgórzu, ale chyba jest szczęśliwe." I to chyba prawda. Jest w tych obrazach coś niezwykle pocieszającego. Coś wciągającego. Tak jak podróż do krainy dzieciństwa, gdzie wszystko jest proste i jasne.