Opis obrazu

Ten tryptyk zachwyca swoją prostotą i niezmierzoną głębią. Każde z trzech płócien przedstawia drzewo, którego zarys wyłania się z ciepłych, jesiennych odcieni brązu i pomarańczy. Te barwy przywodzą na myśl złotą godzinę, ten magiczny moment tuż przed zmierzchem, kiedy światło tańczy po świecie. Drzewa, ujęte w granice kwadratowych ram, zdają się płynąć w przestrzeni. Ich gałęzie rozpościerają się na tle nieba, jakby chciały złapać ostatnie promienie słońca. To niesamowite, jak artysta wykorzystuje technikę gry światła i cienia, dodając obrazowi dynamiki. Atmosfera obrazu jest spokojna, a jednocześnie pełna ukrytej energii. Czujesz, że te drzewa mają do opowiedzenia jakąś historię. Może opowiądadzą o przemijaniu czasu, o cyklu natury, o wiecznym powrocie do korzeni. Kto wie? Ja chyba widze tam latające wróbelki. Styl jest minimalistyczny, ale jednocześnie przykuwający wzrok. Technika artysty przypomina nieco impresjonizm, chociaż z domieszką surrealizmu. Dla niektórych, te drzewa mogą symbolizować samotność. Dla innych – nadzieję. "Simply beautiful", jak mawiają Anglicy. To dzieło sztuki zachęca do kontemplacji, pozostawiając wiele miejsca na własne refleksje. Każdy widzi coś innego w ich rozgałęzionych siluetach. Może to przypomnienie, żeby dostrzegać piękno w codziennym chaosie świata.