Opis obrazu

Ten obraz przypomina magiczne mgliste poranki, które unoszą się nad starymi miastami jak tajemnicza kołderka. Dominują tu chłodne błękity i beże, które tworzą harmonijną, nieco nostalgiczną kompozycję. W centrum uwagi znajdują się wysokie budynki, a w nich ledwo widoczne światła, nadające scenie odrobinę ciepła. Mgła roztacza się między architekturą niczym duch przeszłości, nadając atmosferze dreamlike quality i sprawiając, że czas wydaje się zatrzymany. Styl obrazu jest z pewnością impresjonistyczny, z miękkimi, rozmytymi krawędziami i lekkimi pociągnięciami pędzla. Artysta stworzył klimat pełen ciszy i spokoju. Można by przysiąść, że słychać tylko odległy szum miasta, który działa kojąco na zmysły. Dla mnie ten obraz jest jak pamiętnik - przykuwający uwagę i zapraszający do refleksji nad przemijaniem chwili. A wiecie co? Sama mgła wygląda jak wata cukrowa! Może wywołać poczucie nostalgii lub nawet samotności, ale pięknej, tej potrzebnej do głębszego zastanowienia się nad życiem. Podziwiając to dzieło, myślę o tym, jak codzienność może być jednocześnie prosta i magiczna. To jak przypomnienie, że nawet w najzwyklejszym dniu można dostrzec piękno. Dla mnie to obraz o ciszy, po tej miłej stronie życia.