Opis obrazu

Obraz emanuje ciepłem jesieni, z przewagą czerwieni i pomarańczy, które dominują na płótnie. Wyraźne pociągnięcia pędzla tworzą dynamiczną kompozycję pełną energii. W centrum widać postacie na ławce, otoczone przez miriady liści. Ten ruch i powiew unoszą się niemal jak żywioł, tworząc aurę nostalgii. Artysta zastosował technikę impasto - grube warstwy farby dodają głębi, co sprawia, że obraz jest jakby przytulny. Jest tu coś magicznego, co wywołuje u odbiorcy mieszankę spokoju i refleksji. Nastrój jest melancholijny, ale z domieszką ciepła, jak zimowe słońce w pochmurny dzień - trochę happy, a trochę sad. Malarska technika dodaje dramatyzmu, lecz jednocześnie uspokaja. Można by powiedzieć, że patrząc na obraz, chce się usiąść gdzieś w jego ciepłym zakątku i po prostu być. Dziecięce oczy mogłyby zawołać: „To jak zaczarowany ogród!” Czuje się, jakby ten zakątek świata miał swoją historię. Obraz robi wrażenie niedokończonej opowieści, w której każdy fragment za pomocą potężnych barw opowiada własne tajemnice. Bardzo wyrazisty, a jednak sprawia wrażenie, jakby zapraszał do snucia własnych marzeń.