Opis obrazu

Na obrazie dominują subtelne odcienie zieleni, beżu i bieli, które tworzą senne, niemal eteryczne krajobrazy. Mglista poświata spowija całą scenę, nadając jej tajemniczy nastrój. W oddali majaczą delikatnie zarysowane góry, gdzieś w tle chowa się słońce, ledwie przebijając się przez zamglone powietrze. Krajobraz wydaje się płynąć, jak gdyby życie toczyło się w slow motion. Artysta wykorzystał technikę miękkich pociągnięć pędzla, dzięki którym całość wygląda na niemal organiczną, jakby stworzona przez samą naturę. Obraz emanuje spokojem, a jednocześnie budzi jakąś tęsknotę. Może za miejscem, w którym byliśmy kiedyś szczęśliwi. Moim zdaniem daje poczucie dualizmu – z jednej strony zrelaksowania, z drugiej niespełnienia. Przypomina mi to chwilę, kiedy chmury tańczą na niebie. "Look! To jakby bajka!" - powiedziałoby dziecko. Patrząc na ten obraz, można poczuć się jak na granicy snu i jawy. Coś w tym jest magicznego, prawda? Idealny, by zawiesić oko i zastanowić się na chwilę nad sensem wszystkiego.