Opis obrazu

Na obrazie królują zgaszone odcienie zieleni i brązu, które przeplatają się z subtelnym beżem i bielą. Plamy farby ułożone są nieprzypadkowo, tworząc złudzenie głębi i przestrzeni w, na pierwszy rzut oka, chaotycznej kompozycji. Centralna postać, niczym zjawa, wyłania się z ciemnych odcieni, jej twarz jest nieco zamazana, tajemnicza, jakby w ukryciu. Można prawie usłyszeć, jak obrazuje niespokojny sen lub jakieś odległe wspomnienie. Atmosfera zdaje się być nieco melancholijna, pełna zadumy i niepokoju. Artysta zastosował grubą warstwę farby, technikę impasto, przez co powierzchnia dzieła staje się niemal dotykalna, żywa. To taki moment, kiedy coś się rozmyśla, a myśli układają się w głowie niczym puzzle. Styl jest ekspresyjny, surowy, oddaje chwilowy nastrój. Dzieło może wzbudzać w widzu refleksję nad ulotnością chwili, nad zagadkowym pięknem, które kryje się w nieoczywistości. Kto namaluje takie cienie? To jest jak "mystery" w przeciągu zamieci myśli. Może odbiorca poczuć lekkie zaniepokojenie, ale i fascynację. W niektórych może to wywołać skojarzenie z marą senną, w innych obudzić pragnienie odkrycia tajemnicy. Jeden malutki chłopiec mógłby powiedzieć: wygląda jak ciemne chmury, które bawią się w chowanego. ten obraz jest jak ukryty skarb, czekający, by ktoś go zrozumiał. To takie coś, co zostaje w pamięci długo po zobaczeniu.