Opis obrazu

Obraz jest intrygującą mieszanką surrealizmu i abstrakcji. Dominują tu odcienie żółci, zieleni i ziemistych brązów, tworząc harmonijną, lecz nieco niepokojącą kompozycję. Dwa postacie o dziwacznych, zdeformowanych głowach, zwrócone są do siebie jak w dialogu, choć żadna z nich nie ma twarzy, co tylko dodaje tajemniczości. Nad ich głowami unoszą się fragmenty, przypominające pióra, rozrzucone na tle jasnego nieba. Co tu się w ogóle dzieje? Atmosfera obrazu jest pełna napięcia i niedopowiedzeń. Można odczuć pewną alienację czy też milczący konflikt między dwiema figurami. Artysta stosuje impasty, nadając teksturze obrazu wyraźną dynamikę, co wzmacnia feeling niepokoju. W tym chaosie kompozycji i koloru kryje się beauty, ale nie dla każdego jest ona widoczna na pierwszy rzut oka. Można interpretować ten obraz jako alegorię komunikacji, jej trudności i barier, jakie często napotykamy w relacjach międzyludzkich. Albo coś jeszcze. A może to po prostu senne marzenia, zatrzymane na chwilę w farbie i płótnie. Dziecko powiedziałoby: "To kosmici, co coś gubią, nie wiem co." W tym cały jego urok – zostawia pole dla wyobraźni i emocji, nie narzucając jednej interpretacji.