Opis obrazu

Spoglądając na ten obraz, czuję jakby słońce właśnie się żegnało, oblewając niebo złotem i pomarańczem. Te kolory, ojej, fantastycznie łączą się z niebieskimi falami oceanu. Para na horyzoncie, przytulona, stoi tam jak dwa cienie, balansując między światłem a mrokiem. Kiedy patrzę na zachód słońca, myślę 'Wow, jakie to piękne'. Kompozycja jest dynamiczna, pociągnięcia pędzla są śmiałe, płynne, wypełnione ruchem i energią. Ta technika malarska przywodzi na myśl impresjonizm, choć jest tu pewna surowość, coś jak 'raw emotion'. To takie przytulne, łapiące za serce, jak wielki ciepły koc na zimny wieczór. Zachód słońca wywołuje poczucie spokoju, ale też tęsknoty. Czuć w tym magię codzienności, po prostu totalny chillout. Obraz ten może przypominać o chwilach spędzonych z bliskimi, o miłości, która czasami może być krucha jak ten moment między dniem a nocą. I może mój pies też mógłby tu pobiec, żeby zobaczyć się z falami. Kijku, kijku!