Opis obrazu

Obraz zachwyca dynamiczną kompozycją pełną ciepłych, pomarańczowo-brązowych odcieni. Postać grająca na trąbce złożyła się w intensywnym skupieniu, a jej wyraz twarzy zlewa się z abstrakcyjnymi smugami barw, które przywodzą na myśl nocne światła klubu jazzowego. Myślę sobie, jakby to było znaleźć się tam, w sercu tego energetycznego chaosu. Obraz pełen jest ekspresji, a artysta wykorzystał szybkie pociągnięcia pędzla, żeby stworzyć wrażenie ruchu i dźwięku. Odbiorca niemal słyszy melodyjny blask „trumpet sounds” i czuje, jak muzyka wnika w każdy zakamarek. Nastrój dzieła jest intensywny, nieco nostalgiczny, ale pełen życia. Widz może poczuć się zainspirowany lub zrzucany w wir retrospekcji, przypominając sobie chwile, gdy muzyka była wszystkio, co się liczyło. Zastanawiam się, czy artysta sam nie jest muzykiem, tak doskonale oddał atmosferę improwizacji. Technika impastu wzmacnia ten efekt, dodając fakturę i głębię. Każdy mały szczegół zdaje się być przypadkowy, a jednocześnie dokładnie na swoim miejscu. Obraz może wywołać rozmaite emocje – od euforii, poprzez tęsknotę, aż po ulgę. Każdy patrzący może znaleźć w nim własne odbicie, własne historie zaszyfrowane w barwie i formie. Ta sztuka jest jak magiczny dywan, zabiera w inny świat. A tata mówił, że saksofony są fajowe! To jest niesamowity kawałek emocji na płótnie.