Opis obrazu

Na obrazie para siedzi na piasku plecami do nas, w środku kadru, a przed nimi rozciąga się granatowo turkusowe morze z białawą pianą. Różowa sukienka tworzy miękki wachlarz, koszulka chłopaka jest intensywnie niebieska i odbija się w chłodnych tonach fal. Pociągnięcia pędzla są szerokie, miejscami pastoza, jakby olej zmieszany z odrobiną piasku, a brzeg został muśnięty szpachelką. Kompozycja opiera się na wysokim horyzoncie i diagonalnym śladzie piasku. Tu jest spokój i cichutka czułość, vibe leniwego popołudnia. Oni siedzą i patrzą na wodę i to jest super. Styl przypomina impresję, trochę szkicowy, z rozmyciami które robią bryły niepewne ale bardzo żywe. Czuję bryzę na policzku i myślę o własnych wakcjach, aż chce się westchnąć i nic już nie mówić. Ta para są jak kotwica, wciągają wzrok w głąb przestrzeni a błękit uspokaja i drażni naraz. Słyszę prawie śmiech i suche skrzypienie piasku pod dloni, w kropkach farby migają iskry światła. Może to obraz o obietnicy że wszystko będzie naprawde dobrze nawet gdy fale robią bałagan. Nie czuję przesady raczej serdeczność, trochę prosto z serca a trochę wyrafinowane przetarcia które podsuwają dyskretną narrację.