Opis obrazu

Obraz emanuje tajemniczością. Dominują tu odcienie sepii. Przypomina linie z pamiętnika, które ktoś próbował ukryć przed światem. Centralną część wypełnia sylwetka osoby, ledwo widoczna, jakby chciała wtopić się w tło. Wszystko jest niedopowiedziane, co nadaje kompozycji pewną intymność i głębię. Kształty są miękkie, a linie wydają się rozmyte, co budzi na myśl mglisty poranek. Atmosfera jest melancholijna, trochę jak z dawnych wspomnień, które nagle powracają. Obraz ma w sobie coś z retro, z odrobiną nostalgii. Artysta użył subtelnej techniki, gdzie pociągnięcia pędzla zlewają się, tworząc jednolitą całość. Jest w tym jakaś niechlujność, trochę nonszalancji, ale i mistrzowska precyzja. Wykorzystanie tonów przypomina o starych fotografiach, tych z albumów babci. To dzieło powoduje, że czujesz coś głęboko, dotyka strunach ukrytych w sercu. Chwilami nawet przywołuje to uśmiech, takim prostym "what if?" Mogłoby być, że to narysowało dziecko, które widzi więcej niż my, dorośli. Pomyślałem sobie, patrząc na to, że sztuka to taka magia, co zmusza do refleksji i wspomnień.