Opis obrazu

Obraz ukazuje nocną scenę na stacji kolejowej. Dominują tu intensywne odcienie fioletu i czerni, które kontrastują z ciepłym, żółtym i zielonym światłem bijącym z wagonów pociągów. Krawędzie są miękko rozmyte, nadając całości nieco oniryczny, dreamlike charakter. Kompozycja przyciąga wzrok głównie na tory i perony, które wprowadzają dynamikę, jakby pociągi miały za chwilę ruszyć w nieznane. Atmosfera jest nostalgicza, nieco tajemnicza. Artysta użył tu techniki impastu, co widać w grubo nakładanej farbie, tworząc efekt głębi i tekstury. Jest to mieszanka impresji z postimpresjonizmem, co wywołuje uczucie, że czas jakby zastygł. Czuć w tym pewną melancholię, przypominającą o pożegnaniach i oczekiwaniu na coś nowego. Jeden pociąg wygląda jak wąż. Techniki te sprawiają, że widz odnosi wrażenie ruchu zaklętego w kadrze. Obraz przemawia do emocji, może sprowokować do refleksji nad podróżą jako metaforą życia. To jest trochę jak scena z filmu: pełna niewiadomych, ale też obietnic. Czujemy pewną tęsknotę, jakby za czymś utraconym. Każdy szczegół jest nieco tajemniczy i nostalgic, co sprawia, że obrazu nie chce się tak po prostu odłożyć.