Opis obrazu

Ten obraz to prawdziwa melancholia w pigułce. W centrum znajduje się samotna, zafrasowana kobieta. Jej twarz pełna jest smutku, a dłonie przyciśnięte do policzków wyrażają bezradność. Stoi boso na ziemi, co potęguje wrażenie surowości sceny. Jej jasna sukienka kontrastuje z ciemnym, nieco zrujnowanym budynkiem w tle. Dom wygląda, jakby przetrwał niejedną burzę, dach pokrywa się czerwonymi dachówkami, a ściany zdobi niedbale ułożona cegła i blaknąca farba. Wszystko utrzymane jest w stonowanej, chłodnej kolorystyce, która potęguje klimat osamotnienia i nostalgii. Kompozycja perfekcyjnie uchwycona, jakby artysta chciał krzyknąć: „patrzcie na to!”. Technika malarska użyta tutaj to coś pomiędzy realistycznym ujęciem a delikatną impresją. Smętne niebo z lekko barwnymi chmurami dodaje głębi. Obraz wywołuje uczucia zagubienia i refleksji. Może symbolizować zmaganie się z przeszłością lub walkę o przyszłość. Oh, te ryby! Wyglądają jak mechaniczne stworzenia z innego świata. Ciekawe, czy to symbolika nowoczesności zderzającej się z tradycją. Takie widoki potrafią poruszyć serducho. A przecież dziecko powiedziałoby: „Tę panią boli noc”. Obraz potrafi jednym spojrzeniem opowiedzieć całą historię, w stylu naprawdę engaging, nieprawdaż? Zastanawiam się, co ten artysta myślał, malując coś takiego. Każdy element tu coś mówi, tylko trzeba chwilę się zatrzymać, posłuchać.