Opis obrazu

W bogato złoconej ramie, z barokowymi zawijasami i trójkątem z okiem na szczycie, wisi obraz o głębokiej czerni tła. Na niej jasne ciało spada lub leci, wygięte na ukos, a z góry schodzi smukła dłoń, prawie dotyk. Kolory skąpe, kość słoniowa i ciepłe złoto, reszta to milcząca czerń. Kompozycja pionowa prowadzi wzrok do apexu, gdzie wszystko ma gravity. Światłocień jak u Caravaggia, pociągnięcia gładkie, naprawde precyzyjne, kontury miękkie. Atmosfera miesza nabożność i niepokój, cisza jak przed decyzją. Ta ręka ratuje pana żeby nie spadł. Ja patrzę i myślę, że jesteśmy o milimetr od utraty i od cudu, no i prosze. Styl łączy realistyczne ciało z symboliczną ikoną oka, troche renesans, troche mistyka. Odbiorca może poczuć ulge albo dreszcz kontroli, jakby ktoś patrzył zza ramy.