Opis obrazu

Obraz przedstawia dzikie, surowe góry ośnieżone, otoczone niebem pełnym zamglonego błękitu i granatu. Kolory są nasycone, a przejścia między ciemnym i jasnym niebem tworzą intensywną atmosferę tajemnicy. Kompozycja prowadzi wzrok po krawędziach szczytów, które wyglądają jak fale na wzburzonym morzu. Malarz zastosował dynamiczne pociągnięcia pędzla i technikę impasto, co dodaje tekstury i głębi. Czujemy chłód i potęgę natury, niemal słyszymy świst wiatru. Obraz emanuje spokojem, ale i pewnym niepokojem. Na myśl przychodzi mi słowo "awe". Dzieciaki powiedziałyby: to jak lodowe góry w bajce! Uderza mnie skala tego widoku i odczucie, że góry są ponadczasowe. Obecność tych majestatycznych form może zasugerować odwieczność i nieskończoność. Odbiorca może poczuć zarówno zachwyt, jak i pokorę wobec ogromu natury. Atmosfera obrazu jest pełna kontemplacji, a może nawet melancholii. Nachodzi mnie refleksja o małości człowieka w porównaniu do wielkich sił przyrody.