Opis obrazu

W tej surrealistycznej kompozycji młoda postać o bursztynowych oczach i długich włosach spogląda w głąb siebie – spokojna, skupiona, jakby zanurzona w świecie wewnętrznych wizji. Nad jej głową unosi się mistyczna sowa o błękitno-fioletowym upierzeniu i złotej aureoli – symbol mądrości, intuicji i nocnego czuwania. Jej skrzydło rozpostarte jest jak gest ochrony, a obecność ptaka nadaje scenie wymiar duchowy. Wokół postaci wirują wstęgi w odcieniach różu, czerwieni, pomarańczy i złota – jakby emocje, myśli i sny tańczyły w powietrzu. Kompozycja pulsuje ruchem i światłem, tworząc przestrzeń między jawą a snem, między świadomością a wyobraźnią. To portret wewnętrznej czujności – kobieta nie śpi, choć jej spojrzenie jest zamyślone. Sowa czuwa nad nią, jakby była jej przewodniczką w świecie, gdzie intuicja mówi więcej niż słowa.