Opis obrazu

Patrząc na ten obraz, od razu uderza nas ferwor kolorów. Twarz kobiety, subtelnie wyłaniająca się z kompozycji, jest otoczona błękitem i zielenią, jakby zanurzała się w błękitnych chmurach albo chłodnych falach nieba. Jej skóra, delikatnie cieniowana różowymi tonami, kontrastuje z intensywnie żółtym tłem. Żółć zdaje się lać jak słońce, ciepła i otulająca, podczas gdy czerwone i różowe róże tańczą dookoła w symfonii naturalnych kształtów. Kwiaty, z taką pieszczotą wymalowane, dodają pewnej dynamiki i niebywałego uroku. Atmosfera? Eteryczna, trochę jak ze snu, gdzie rzeczywistość miesza się z marzeniami. Technika akwareli, z jej delikatnymi przejściami i przeźroczystymi warstwami, wprowadza lekką nutę ulotności i magii. Artysta chyba chciał żebyśmy się zastanowili nad kruchością piękna i przemijalnością chwili. Obraz budzi we mnie spokój, ale i pewną nostalgię. Jakby patrząc w oczy tej kobiety, czuło się echo minionych dni albo sekret, który dopiero ma się ujawnić. Każdy może dostrzec coś innego; dla jednych to może być symbol wiosny, dla innych tajemnica ukryta w głębi spojrzenia. Wow, mówię do siebie, ileż tu można zobaczyć.