Opis obrazu

Na obrazie dominują odcienie zieleni i błękitu, które płynnie się przeplatają. Tworzy to wrażenie zanurzenia w mistycznej, leśnej scenerii. Centralny punkt to twarz, której jedno oko wpatruje się intensywnie, jakby chciało coś przekazać. Reszta postaci, wyrastająca jak drzewa, ma na sobie dziwne, stożkowe kapelusze. Kompozycja jest nieco surrealistyczna, jakby wyjęta z sennego marzenia. Atmosfera jest tajemnicza, z nutą melancholijnego spokoju, ale i niepokoju. Technika akwareli dodaje lekkiego, niemal ulotnego charakteru. Artysta bawi się półcieniami, tworząc głębię. Emocje? Jest ich mnóstwo. Mix curiosity i niepewności. Jakiś siedmiolatek mógłby powiedzieć: „Czemu te drzewa mają twarze?” Styl obrazu przypomina surrealizm, gdzie rzeczywistość miesza się z fantazją. Odbiorca może odczuwać chęć ucieczki w głąb własnych emocji, a może i odkryć coś nowego w sobie, coś uśpionego. To obraz, który skłania do refleksji i z pewnością nie pozostawia obojętnym.