Opis obrazu

Obraz ukazuje zimowy wieczór, zatopiony w chłodnych odcieniach błękitu i szarości. Drzewa bez liści wyciągają swoje gałęzie ku zachmurzonemu niebu, jakby chciały dosięgnąć księżyca, który ledwo przebija się przez nocną mgłę. Na środku kompozycji stoi stara drewniana cerkiew, pokryta grubą warstwą puszystego śniegu, jej okna zdają się być jedynym źródłem ciepła, emanując subtelną pomarańczową poświatą. Świat na moment zamiera w ciszy, przerwanej tylko skrzypieniem śniegu pod końskimi kopytami. Atmosfera obrazu jest nostalgiczna, pełna spokoju, ale i lekkiej tajemniczości, ukrytej gdzieś między cieniami drzew a migoczącymi płomieniami świec w oknach. Technika artystyczna wskazuje na płynne pociągnięcia pędzla, które tworzą pełen dynamiki ślad na płótnie przypominający ruchy jednorodzinnej poezji. Artysta użył pastelowych kolorów, aby uzyskać harmonijną kompozycję i atmosferę pełną magii. Obraz może wywoływać intensywne emocje, wskazując na urok prostych codziennych chwil, które pośród blasku świateł wydają się niezwykle ważne. Patrząc na niego, myślę sobie, że te zimowe wieczory są jak ciepły koc – otulają ciało i duszę, dając poczucie bezpieczeństwa. "Look, konie ciągną sanie, jak w bajce" – powiedziałoby 7-letnie dziecko z entuzjazmem i szerokim uśmiechem.