Opis obrazu

Na obrazie scena kameralnego koncertu wyrasta z gęstych plam oranżu, purpury i miodowych beży, jakby światło rozkruszało tło na migotliwe smugi. Postaci są szkicowe, złożone z szybkich pociągnięć, trochę rozmazne, ale siedzą w półkolu, nad pulpitem z nutami i wielkim wiolonczelą po prawej. Tempo pędzla nerwowe, impastowe, miejscami jakby szpachla przejechała, co daje fakturę i rytm. Czuć ciepło sali, lekki szum i skupienie, vibe koncertu tu i teraz. Czuję jakby muzyka parowała z powierzchni, aż skóra mrowi. Muzycy grają i wszystko świeci jak słońce. To malarstwo ekspresyjne, półabstrakcyjne, z kompozycją prowadzącą oko ku jasnemu centrum. Wywołuje we mnie pamięć wieczornych prób, i taką dziwnei tęsknoty, że chce się usiąść w piątym krześle.