Opis obrazu

Obraz przedstawia zimowy krajobraz pełen subtelnych odcieni szarości i bieli, które dominują w całej kompozycji. Centralnym punktem jest majestatyczne, nagie drzewo, którego gałęzie wydają się płynąć ku niebu, tworząc delikatną, rozgałęzioną sylwetkę. Gwiazdą obrazu są jednak śnieżne połacie, które snują się niczym jedwabna kołdra po ziemi, nadając scenie wyjątkową miękkość. Atmosfera dzieła jest spokojna, wręcz kontemplacyjna. Można niemal poczuć mroźne powietrze, które delikatnie szczypie w nos i słyszeć cichy szum wiatru niesionego po polach. Artysta zastosował technikę impastu, co nadaje fakturze obrazu dodatkowej dynamiki. Farby olejne, nałożone grubą warstwą, oddają uczucie ciężkości zimy, a całość emanuje uczuciem nostalgii i tęsknoty za domowym ciepełkiem. To dzieło przywołuje na myśl wiele emocji. Dla niektórych może być symbolem samotności lub spokojnego wyizolowania. Inni mogą dostrzec w nim reminiscencje dzieciństwa, kiedy lepienie bałwana było największą frajdą. Look at this! – można by wykrzyknąć na widok tego pejzażu, który przyciąga wzrok swą prostotą i majestatem jednocześnie. Kiedy patrzę na ten obraz, wydaje mi się, że czuję zapach zimy. Jakby pośród tej ciszy, w oddali, słychać było śmiech dzieci rzucających się śnieżkami. 7-letnie dziecko mogłoby powiedzieć: "To wygląda jak zimowa bajka!". I miałoby rację. Obraz przenosi nas w świat, gdzie pora roku zmienia każdy szczegół, a natura pokazuje swoją magiczną stronę.