Opis obrazu

Na obrazie widzimy urokliwy jesienny pejzaż, pełen ciepłych odcieni pomarańczy, złota i brązu. Drzewa strzelają ku niebu, tworząc kolorowy baldachim z liści, które jakby delikatnie tańczyły w powietrzu. Centralny punkt stanowi para spacerująca z parasolem, oddalająca się w dal, co dodaje scenie głębi i melancholii. Ścieżka pokryta liśćmi, otoczona elegancko zakrzywioną ławką, przyciąga wzrok swoją prostotą i urokliwością. Atmosfera obrazu jest niewątpliwie nostalgiczna. Czuć tu spokój i jednocześnie nutkę tęsknoty za tym, co ulotne. Jakby szeptał „zatrzymaj się, poczuj chwilę”. Artysta posłużył się techniką impasto, nadając fakturze płótna żywy charakter dzięki grubym plamom farby. Kolory zdają się drgać pod wpływem światła, które prześwituje przez korony drzew niczym magiczna mgiełka. Można poczuć ciepło barw i chłód nadchodzącej zimy, co wywołuje skrajne emocje, od błogiego spokoju po skrytą tęsknotę za przemijającym pięknem jesieni. Dzieciak by powiedział: „Ale fajne liście, jak w parku!”. Obraz może przywoływać wspomnienia spacerów w parku, gdy czas płynie wolniej i wszystko jest bardziej intense – jak to mówią po angielsku. Patrząc na to dzieło, trudno nie ulec jego czarowi i zamyślić się nad upływem czasu.