Opis obrazu

Obraz przykuwa uwagę kontrastem biało-czarnych tonacji, jest jakby wyjęty z dusznej atmosfery starego filmu noir. Postać kobiety siedzi na podłodze, spleciona niczym zagubiona myśl. Jej cichy spokój przecina intensywna plama światła padająca na twarz, podkreślając zamyślenie. W tle panuje półmrok, który oplatają ciemne cienie. Rysunek jest wykonany z precyzją, zdradzającą mistrzostwo w operowaniu światłocieniem. Czuć ciężar melancholii, może nawet dotyk smutku. Technika artystyczna przywodzi na myśl realizm, jakby artysta chciał uchwycić moment, który wisi w powietrzu, a zarazem jest ulotny jak „fleeting moment”. Woła do odbiorcy, by zatrzymał się na chwilę i spojrzał głębiej. Sam nie wiem, czy to ostatni blask przed burzą, czy pierwsza oznaka spokoju po niej. Dla siedmiolatka (ja bym zapytała): "Dlaczego ta pani jest smutna?" cała scena to zagadka. Mieszanka subtelnego ujęcia emocji z niemal surową prostotą formy. I choć rysunek wydaje się prosty, to w głębi można doszukać się mnogości znaczeń i refleksji. Dla mnie to podróż w głąb ludzkiej duszy, zamknięta w prostych liniach i cieniach. Mówię Wam, coś pięknego.