Opis obrazu

Pozwól, że opowiem o tym, co widzę! Obraz jest jak zamarznięty taniec światła i cienia. Dominują tu odcienie bieli i beżu z domieszką srebrzystego szarości. Centralną część przecina jasny pas, który dzieli płótno na dwie dynamiczne połówki. Po lewej, smugi farby biegną w dół, przypominając wirujący piach pustyni. Po prawej, delikatne, niemal falujące formy zdają się kojarzyć z niebem przed burzą. Artysta zastosował technikę impasto, co dodaje faktury i głębi. „Wow, to jak lukier na torcie!” – powiedziałoby dziecko. Atmosfera obrazu jest spokojna, ale z pewną domieszką tajemnicy. Czuję, że to coś więcej niż tylko gra kolorów – to opowieść o przemijaniu. Może to nostalgia za chwilami, które już nigdy nie wrócą? A może nadzieja na nowe jutro? Każdy pociągnięcie pędzla zdaje się szeptać „dreams”. Co myślisz, gdy patrzysz na coś takiego? Mój kot mógłby tu godzinami wpatrywać się bez mrugnięcia, a ja z nim. Taka sztuka naprawdę wciąga w głąb siebie.