Opis obrazu

Na obrazie widać wyraźny podział pomiędzy ciemnym, granatowym niebem a intensywnym, żółtym pasem, który biegnie wzdłuż dolnej części dzieła. Kolory krzyczą do siebie w kontrastujących tonach. Można by rzec, że to takie niebo i pole słoneczników, ale bez słoneczników. Technika wykorzystana przez artystę to głównie szerokie pociągnięcia pędzla, które tworzą efekt dynamicznego ruchu i energii. Wygląda to jak impresjonizm z nutką abstrakcji. Atmosfera? Tajemnicza, jakby ukryta burza czaiła się na horyzoncie. Patrząc na ten obraz, można poczuć pewną wewnętrzną niepewność, może nawet melanż emocji. Czyż nie jest to jak cisza przed burzą? Kontrast kolorów przyciąga uwagę, zmuszając do refleksji. Sam czuję, że to jest "awesome"! W głowie kiełkuje mi myśl: co się tam dzieje, za tą żółtą granicą? Może to granica między światem snu a rzeczywistością. Moja siostra powiedziałaby: "Wygląda jak niebo, które się złości". I może ma rację. Pozostajemy z pytaniami, które kuszą i nie dają spokoju.