Opis obrazu

Na obrazie widzimy twarz utworzoną z chaotycznych, czarnych linii na białym tle. Te żywiołowe pociągnięcia tworzą zarys zamkniętych oczu, nosa i surowych ust. Kompozycja zdaje się być w ruchu, jakby coś wibrowało pod powierzchnią. Jest tchnienie tajemnicy i niepokoju w tym dziele. Styl przypomina ekspresjonizm z domieszką abstrakcji. Artysta bawi się kontrastem – czarne na białym, co zawsze into delicate balance chwyta wzrok widza. Atmosfera jest dość ciężka, momentami ponura. Można poczuć smak smutku, może nawet cierpienia. Praca budzi emocje – pytania o sens istnienia, o losy przedstawionej postaci. Rysunek przypomina mi wieczorne burze, które nie pozwalały zasnąć. Czyż nie jest tak, że te chaotyczne linie przypominają burzę uczuć w naszym wnętrzu? Dziecko mogłoby powiedzieć: "To wygląda jak potwór z ciemności!" Ta perspektywa jest niewinna, ale coś w tym jest. Obraz, choć stworzony dość prostymi środkami, pozostawia trwałe wrażenie. Skoro dotyka on głębi duszy, to artysta osiągnął sukces.