Opis obrazu

Ten obraz uderza surowością i ekspresjonistycznym stylem. Dominują na nim ciemne i szarości tony, z białymi, gwałtownymi pociągnięciami pędzla, które tworzą kontury twarzy. Kompozycja jest nieco chaotyczna, co dodaje dramatyzmu i tajemniczości. Można powiedzieć że obraz "żyje", pełen energii zamkniętej w chaotycznej formie. Atmosfera jest ciężka, niemal melancholijna. Czujesz niemal przytłoczenie tym, co artysta chciał przekazać. W obrazie krzyczy jakaś cicha desperacja i niepokój. A może to tylko wyobraźnia widza płata figle. Artysta stosuje technikę impastową, dodając teksturę poprzez grube warstwy farby. Wydaje się, że każda plama jest tam nie bez powodu. Tworzy to efekt niemal trójwymiarowy, który przyciąga wzrok. Wow, ja też tak umiem malować! Dodanie tego zdania przez 7-latka byłoby zabawne, ale wbrew pozorom dziecięca niewinność dobrze opisuje tę spontaniczną ekspresję. Obraz może budzić różne emocje, od niepokoju po fascynację. Dla jednych to czysty chaos, dla innych to wyjątkowe "statement" artystyczne. Patrząc na to dzieło, trudno się nie zastanawiać nad stanem emocjonalnym autora. Fascynujący, zaskakuje przy każdym spojrzeniu, jakby odkrywał coś nowego, coś więcej.