Opis obrazu

Format całkowity wraz z ramą: 35×35 cm. Soczyste kolory rozbrzmiewają jak smak chłodnego sorbetu: świeża pomarańcza, dojrzałe jabłko, zielona gruszka, odrobina śliwki i słodycz winogron. Dziewczyna patrzy z lekkim, owocowym uśmiechem — takim, który zna cierpkość i cukier, i nie wybiera między nimi. Jej włosy przypominają kremową piankę, lekko spienioną światłem. W tle pulsują fiolety, żółcienie i chłodne błękity, jakby cała scena była chwilą rozpuszczającą się na języku. To nie jest martwa natura. To smak, który patrzy na nas z ciekawością. Obraz wykonano techniką impasto z wykorzystaniem olejnych warstw nakładanych głównie szpachlą. Struktura jest gęsta, nieregularna i plastyczna — szczególnie w obrębie włosów, które przypominają rzeźbione, kremowe pasma. Impasty tworzą wypukłości łapiące światło, dzięki czemu obraz żyje w zależności od miejsca, w jakim zostanie zawieszony. Ułożenie owoców jest celowo malarskie, nie realistyczne — każde z nich budowane jest osobnym impastem, jakby każdy smak miał własny kształt i ciężar. Plaster pomarańczy w dłoni ujawnia sieć wypukłych miąższowych segmentów, które odbijają światło jak prawdziwe cząstki owocu. Tło to gra kontrastów: geometryczne, czarno-białe pola po lewej stronie równoważą lekkie, fioletowo-różowe smugi po prawej. Ta dychotomia podkreśla postać i nadaje scenie teatralnej lekkości, jakby bohaterka miała za sobą kurtynę z barwnych aksamitów. Pastelowa rama dopełnia kompozycję, stapiając się z jasną tonacją włosów i wydobywając ciepło owocowych barw. Całość tworzy wrażenie miniaturowego deseru malarskiego — słodkiego, orzeźwiającego i pełnego koloru.