Opis obrazu

Format całkowity wraz z ramą: 35×35 cm. Kiedy popołudnie robi się cukrowe i bez pośpiechu, nawet kot siada przy stole jak stary znajomy. Zielone oczy czuwają nad filiżanką, jakby pilnowały sekretu wszystkich deserów świata — a może tylko marzą o niebieskiej rybce czekającej na talerzyku. To chwila z gatunku tych, które przychodzą bez zasługi i bez planu. Wystarczy być, oddychać i delektować się ciszą, która pachnie wiśniami, herbatą i migotliwym światłem. Obraz został wykonany techniką impastu, z grubą, wyczuwalną pod palcami fakturą farby olejnej. Warstwy nanoszono szpachlą malarską, dając efekt plastyczności, migotania i rytmicznego ruchu barw. Krawędzie impastów są celowo pozostawione wyraźne, tak aby światło naturalne łamało się na nich i zmieniało obraz w zależności od pory dnia. Postać kobiety i towarzyszącego jej kota zbudowana jest poprzez kontrastowe płaszczyzny koloru — od ciepłych oranży i czerwieni po chłodne turkusy i błękity. Ciemne furie kota mają w sobie głębię fioletu przełamaną smugami ultramaryny, które przy świetle tworzą subtelne refleksy. Elementy tła zostały celowo uproszczone w geometryczne pasy, by nadać całości lekko surrealistycznej narracji i wzmocnić obecność bohaterów. Faktura farby nie tylko opisuje kształty, ale także tworzy nastrój: popołudnie staje się namacalne, jakby można było dotknąć jego słodyczy końcówką palca. Rama jest trwałą częścią kompozycji – dobrana specjalnie dla tego obrazu, w tonacji klasycznego złota, podkreślającego kontrast barw i nadającego scenie charakter miniaturowego teatralnego spektaklu.