Opis obrazu

Obraz tętni kolorami. Dominują intensywne czerwienie, zielenie i błękity. W centrum, symetrycznie ustawione postaci błaznów w kolorowych kostiumach, trzymają lutnię. Ich twarze są wyraziste, z lekko przymrużonymi oczami, jakby w głębokiej zadumie. Tło to feeria barw – żółcie i pomarańcze, co dodaje żywiołowości. Kompozycja nieco przypomina lustro, co wprowadza element tajemnicy i zagadkowości. W obrazie czuć radość i dynamikę. Błazny przywołują skojarzenia z dawną sztuką dworską. Wibracje kolorytu sprawiają, że patrząc na ten obraz, czujesz się jak w magicznej krainie cyrku. Artysta użył tu techniki impastu, co daje fakturę. Której palce mogłyby niemal dotknąć. Pociągnięcia pędzlem są wyraziste, a akademickie podejście przeplata codzienność – balance między chaosem a porządkiem. Na myśl przyszło mi, że ten obraz mógłby wisieć w wesołym miasteczku. Wrażenie jest takie, że postacie grają melodię, której echo rozbrzmiewa w przestrzeni. Styl artysty jest na granicy ekspresjonizmu i figuratywizmu, co daje całości nieoczywisty urok. Uśmiechnęłam się, myśląc, jak fajnie jest mieszkać w takim kolorowym świecie. I choć obrazy nie grają. Tu dźwięk jest niemal odczuwalny. Dziwna magia artystyczna!