Opis obrazu

Na obrazie widzimy platformę wiertniczą położoną na spokojnym morzu, otoczoną delikatnymi barwami wschodzącego lub zachodzącego słońca. Kolory przechodzą od ciepłych odcieni żółci i różu przy horyzoncie, po chłodne błękity i zielenie wody. Kompozycja jest zrównoważona, z centrum ciężkości po prawej stronie. Atmosfera jest magiczna, pełna spokoju, lecz nieco izolowana, a może i melancholijna. Obraz wygląda jak dzieło impresjonisty, gdzie zwiewne pociągnięcia pędzla podkreślają ulotność chwili. To poczucie nieskończoności i jedności z naturą. Patrząc na to dzieło, czuje się dziwną mieszankę ulgi i nostalgii. Artysta użył subtelnej techniki rozmazania, co dodaje obrazowi eterycznego charakteru. Światło leniwie przenika przez chmury, nadając całości soft kontekst. Dla mnie to jak podróż w dzieciństwo, gdzie wszystko wydaje się piękne i nieco tajemnicze. Myślę sobie "Wow" i trochę się boję, bo przecież morze jest ogromne. Interpretacje mogą być różne - jedni zobaczą tu symbol ludzkiej ingerencji w naturę, inni tylko oazę ciszy. Gdy patrzę na to dzieło, przychodzi mi na myśl słowo "harmony". Obraz, jak dobry film, może wywołać u każdego inne emocje, ale na pewno czegoś dotyka. To trochę jak gubienie się we własnych myślach, patrząc przez szybę.