Opis obrazu

Na obrazie widać zimowy las z szeroką bielą na pierwszym planie i zwartą ścianą drzew po bokach. Błękity przechodzą w srebro i delikatne złotawe tło, a gałęzie dźwigają puchate plamy. Kompozycja prowadzi wzrok w głąb ku polanie, gdzie cienie rysują długie pasy. Śnieg jest miękki jak kołderka i chcę tam biegać. Atmosfera jest cicha, crisp, troszke jak pierwszy wdech mrozu. Malarskość sugeruje olej na płótnie z miękkimi laserunkami i suchym pędzlem na iskierkach sniegu. Rozpryski i przetarcia zdradzają swobodny gest i radość tworzenia. Czuję spokój, lecz i ciekawość, bo ścieżka znika. To zaproszenie do samotnej wędrówki i krutkiej ucieczki od hałasu dnia.