Opis obrazu

Płótno mieni się szarością i miętą, rozlane plamy turkusu i błękitu ścierają się z ciepłymi brązami i różem. Po lewej zbite liście i białe kule jak jagody, przecięte nerwami i nitkami żółtych zacieków, po prawej korzenne linie wiją się jak żyłki, obok leżą kamienne formy. Kompozycja jest otwarta, pełna oddechu, a jednak coś drży. Słychać echa technik mieszanych, impasto, drapanie, lekkie dripowanie, gdzieniegdzie przeźroczyste laserunki. To wygląda jak liście i kulki, fajne kolory. Nastrój jest półsenno leśny, chłodny, z cichą nutą nadziei. Daje mi to taki spokojny, ale czujny vibe. Czytam tu metaforę wzrostu i zaniku, dialog natury z ciałem, które pamięta dotyk deszczu. Trochę bałagan, ale ten bałagan jest mądry, jakby prowadził za rękę. I powiem szczerze, naprawde chce się w to wejść i pobłądzić. Bo czasem chaos mówi więcej niż porządek.