Opis obrazu

Na obrazie wirują chłodne fiolety i szarości, przecięte pajęczyną jasnoniebieskich linii, które biegną jak żyłki liścia. W centrum rozlewa się żółtozielona plama, z niej wyrastają ciemne owale i półksiężycowa krawędź, a obok migają pomarańczowe płomyki przypominające pąki. Kompozycja idzie po skosie, niby podmuch. To wygląda jak liść, co świeci i tańczy. Atmosfera miesza spokój z niepokojem, chłód tła i ciepło ogników robią swoje. Widać abstrakcję organiczną, akrylowe laserunki i przecierki, czasem suchy pędzel, czasem gesty, zamszysty impast. Linie wyglądają jak rysowane kredką, trochę nerwowe, trochę przebijajace. Czuję zapach mchu i małe glow w środku. Serio, te płomyki to mi mówią o odrastaniu, o nadziei, ale też o ranach co się goją. Interpretacja jest otwarta, no i dobrze, bo każdy dopowie sobie własny kawałek. Ja bym powiedział, że to mapa rośnięcia i ścieżek w ciele, choć jakby nie do końca.