Opis obrazu

Na płótnie wirują plamy różu, żółci i mięty, przecięte pomarańczową sylwetką wygiętą jak płomień. Obok stoi cień postaci, w środku którego otwierają się małe okienka z twarzami, jak karty rozrzucone po stole. Tło pełne szarych kratkowanych kropek tworzy miękką mgłę i lekki glitch. Atmosfera jest sennna, trochę niespokojna, jak po rozmowie która nie wybrzmiała. Pędzle idą warstwami, widać przetarcia, rysy ołówka i kolazowy rytm planów. Ta pani ma dziwną czapkę i patrzy na mnie. Odbieram obraz jako mapę pamięci, rozklejoną i jednak czułą. Może to o ludziach zamkniętych w cudzych kształtach. Czuję lekkie ukłucie smutku i nagłe ciepło, bo kolory chcą nas pogłaskać. Troszke krzywe, ale celowo, jakby artysta zostawił miejsca na nasze dopowiedzenia.